Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς: Για το ζήτημα της τεχνολογίας

Ένα εσωτερικό για τον πράσινο αναρχισμό και τη σχέση του με τα υπόλοιπα ελληνικά αναρχικά κινήματα

(Η παρακάτω απάντηση δόθηκε από τον Χρήστο Τσάκαλο της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, στον αέρα, κατά τη διάρκεια συνέντευξης από το αυτοοργανωμένο ραδιόφωνο του 105FM. Η ερώτηση ήταν τι πιστεύει η ΣΠΦ για την τεχνολογία)

Νομίζω ότι αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά ερωτήματα, καθώς στην Ελλάδα, το κομμάτι της αναρχικής κριτικής στην τεχνολογία, δυστυχώς, είναι ένα κομμάτι που είναι αρκετά παραγκωνισμένο και απομονωμένο, ενώ αντίθετα, η τεχνολογία είναι παντού γύρω μας. Και η τεχνολογία δεν είναι ούτε περιθωριοποιημένη ούτε απομονωμένη. Συνοψίζοντας τον πυρήνα της απάντησής μου, θα μπορούσα να σας πω ότι, κατά τη γνώμη μου, κάθε επιστήμη βρίσκεται στην υπηρεσία της εξουσίας. Η τεχνολογία μετατρέπει τη ζωή μας, αυτό που ζούμε σήμερα, αυτό που νιώθουμε, σε μια μηχανική διαδικασία, σε στατιστική. Σε ένα εργαστηριακό πείραμα, θα μπορούσε κανείς να πει: «Δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό. Αν κοιτάξει κανείς γύρω του τις συνέπειες του τεχνολογικού-βιομηχανικού συμπλέγματος, βλέπει ότι μας αποξενώνει από το φυσικό περιβάλλον, από την ανθρώπινη επαφή, από το συναίσθημα.
Ζούμε σε τσιμεντένια κλουβιά που ονομάζουμε διαμερίσματα. Περπατάμε ανάμεσα σε αγνώστους. Οι αυτοκινητόδρομοι είναι οι φλέβες ενός συστήματος όπου άνθρωποι, αγαθά και χρήματα κυκλοφορούν μαζί, όλα ανακατεμένα. Όλα αυτά στο όνομα του κέρδους. Έχουμε μαζική ψυχαγωγία με τεχνολογικά υποκατάστατα. Επικοινωνούμε μέσω πληκτρολογίων. Ερωτευόμαστε μέσω οθονών. Επιθυμούμε μέσα από βιτρίνες. Το αστείο είναι ότι ο άνθρωπος κάποτε πίστευε ότι με την τεχνολογική επανάσταση θα απελευθερωνόταν. Αλλά, στην πραγματικότητα, η τεχνολογική επανάσταση τους φόρεσε νέα βελούδινα δεσμά, τεχνολογικά δεσμά. Η ίδια η ζωή μας, αν παρατηρήσετε, δηλητηριάζεται καθημερινά από πλαστικά τρόφιμα, από καυσαέρια, από ραδιενέργεια, από εργαστηριακές ασθένειες, από φάρμακα. Ταυτόχρονα, ο φυσικός πλούτος, τα δάση καταστρέφονται, καίγονται, κόβονται για να γίνουν είτε οικισμοί, είτε αυτοκινητόδρομοι, είτε πολυκαταστήματα. Η ίδια η ύπαρξή μας, η ατομικότητά μας, μιας και μιλάμε για τεχνολογία, παραβιάζεται από την τεχνοπολιτεία. Οι κινήσεις μας καταγράφονται μέσω των ηλεκτρονικών ματιών της κάμερας. Οι συνήθειές μας, οι επιθυμίες μας, τα γούστα μας, τα χόμπι μας, αποθηκεύονται σε σκληρούς δίσκους, σε πιστωτικές κάρτες, στο διαδίκτυο, σε μια τεράστια αποθήκη δεδομένων που βρισκόμαστε εμείς οι ίδιοι. Αυτά είναι τα επιτεύγματα της τεχνολογίας. Ζώα αιχμαλωτίζονται και θανατώνονται, είτε στο πλαίσιο εργαστηριακών πειραμάτων για την τεχνολογική ανάπτυξη είτε, ακόμη χειρότερα, για τις αισθητικές επιλογές του ανθρώπου. Δηλαδή, μετατρέπονται σε τσάντες, παπούτσια και ρούχα. Όλα αυτά δείχνουν ότι η λεγόμενη ποιότητα -γιατί οι υπερασπιστές της τεχνολογίας και του βιομηχανικού συμπλέγματος τονίζουν ότι όλα αυτά έχουν προσφέρει την ποιότητα της ζωής- πρέπει πλέον να συντρίψει κάθε άλλη μορφή ζωής, στο όνομα του νέου ανθρώπου-θεού. Δηλαδή, οτιδήποτε συμβαίνει σήμερα είναι μια καταστροφική ανθρώπινη προσπάθεια ενάντια σε οτιδήποτε δεν είναι ανθρώπινο. Ενάντια σε ολόκληρο τον πλανήτη γη.
Για να απαντήσω σε μια πιθανή απάντηση που προκύπτει όταν ανοίγονται τέτοιες συζητήσεις, σχετικά με την καλή και την κακή χρήση της τεχνολογίας, όταν οι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι η τεχνολογία είναι ένα μέσο και ο χρήστης είναι αυτός που είτε θα το χρησιμοποιήσει σωστά είτε θα το καταχραστεί και δεν πρέπει να είμαστε εντελώς αντίθετοι στην τεχνολογική ανάπτυξη, όχι, δεν νομίζω ότι η τεχνολογία είναι ένα μέσο. Η τεχνολογία είναι μια έννοια. Και, συγκεκριμένα, είναι μια ανθρωποκεντρική αντίληψη για τη ζωή, μια αντίληψη που τοποθετεί τον άνθρωπο στο κέντρο του σύμπαντος, δίνοντάς του το δικαίωμα να κυριαρχεί πάνω στη φύση και τα ζώα προς όφελός του. Επομένως, δεν μπορώ να απομονώσω το ζήτημα της τεχνολογίας και να το κατεβάσω σε ένα επίπεδο χρήσης. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι ο πυρήνας της τεχνολογικής σκέψης έχει να κάνει με μια ανθρωποκεντρική αντίληψη του σύμπαντος. Έτσι, καταλήγουμε, τουλάχιστον για μένα, σε μια από τις πιο ακραίες μορφές φασισμού και ολοκληρωτισμού. Το τεχνολογικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα μετατρέπει κυριολεκτικά τη ζωή σε μια επαναλαμβανόμενη προκαθορισμένη διαδικασία. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Κι εμείς, αγαπητοί φίλοι, αν το δούμε διαφορετικά, γινόμαστε αριθμημένα πειραματόζωα. Δηλαδή, επειδή έχουμε πλέον τη γνώση και την πληροφόρηση, αν καθίσει κανείς και σκεφτεί, με τα τεχνολογικά μέσα που υπάρχουν, θα συνειδητοποιήσει ότι ο ίδιος ο άνθρωπος έχει γίνει τελικά εμπόρευμα των δυτικών. Δηλαδή, έχουμε κάνει μια πλήρη μετάλλαξη μέσω της τεχνολογίας. Εδώ προκύπτει ένα ερώτημα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι «ωραία, και με όλα αυτά που λέτε, τι προτείνετε, μια επιστροφή στη φύση, δηλαδή μια επιστροφή στον πρωτογονισμό;». Ζω πολύ μακριά από τέτοιες αντιλήψεις. Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω τον πριμιτιβισμό. Ούτε έχω την ψευδαίσθηση ότι η φύση είναι συμπονετική ή ηθικά καλή ή ηθικά κακή, η φύση δεν μπορεί να οριστεί με ηθικούς όρους, πάλι ανθρωποκεντρική. Η φύση είναι φύση, είναι κάτι πολύ απλό. Αυτό που λέμε, λοιπόν, χωρίς να εξιδανικεύουμε τη φύση, είναι ότι θέλουμε να ανακαλύψουμε έναν νέο τρόπο ζωής και μια νέα μορφή σύνδεσης του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον και τα ζώα. Έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο σύνδεσης – ο οποίος μπορεί να είναι μερικές φορές αρμονικός και μερικές φορές ακόμη και συγκρουσιακός. Αλλά σίγουρα θα είναι ελευθερία. Αυτή είναι η διαφορά.
Τώρα, στην Ελλάδα – γι’ αυτό έκανα την εισαγωγή και είπα ότι δυστυχώς το ζήτημα της κριτικής του φασιστικού τεχνοκρατικού συμπλέγματος είναι αρκετά παρεξηγημένο και μη αναγνωρισμένο από το ελληνικό αναρχικό κίνημα – βλέπουμε, δυστυχώς, ότι όλο και πιο συχνά, αυτή η κριτική θεωρείται κάπως suis generis, για να το πω απλά. Το αστείο είναι ότι αυτοί που μιλούν για το τελευταίο είναι αυτοί που ζουν με τη φαντασίωση της κοινωνικής επανάστασης και του αγωνιζόμενου λαού. Τώρα, το ποιος είναι ο suis generis και ποιος όχι είναι μια άλλη ιστορία. Το στοίχημα λοιπόν που προκύπτει από όλα αυτά είναι να καταλάβουμε ότι όσοι από εμάς ενδιαφέρονται να επιτεθούν στο σύστημα που εκμεταλλεύεται τη φύση πρέπει να επιτεθούν και στο σύστημα που εκμεταλλεύεται τον άνθρωπο. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτά είναι αδιαχώριστα πράγματα. Αυτή η επίθεση δεν γίνεται με λόγια, γίνεται με πράξεις. Μια χορτοφαγική διατροφή ή μια ευαίσθητη φιλοζωική συνείδηση δεν αρκεί για να γκρεμίσουμε και να καταστρέψουμε αυτόν τον κόσμο. Χρειάζεται μια συγκεκριμένη επίθεση- οι εταιρείες και οι βιομηχανίες που λεηλατούν τη φύση πρέπει να στοχοποιηθούν με βόμβες, δυναμίτη, φωτιά, και φυσικά πρέπει να χτυπηθούν και οι άνθρωποι που διευθύνουν αυτές τις εταιρείες.
Ο Alfredo και ο Nicola, που ανέφερα προηγουμένως, οι δύο Ιταλοί σύντροφοι, συνειδητοποιώντας το σύμπλεγμα του τεχνοβιομηχανικού φασισμού, επέλεξαν να πυροβολήσουν στο πόδι το στέλεχος μιας μεγάλης πυρηνικής εταιρείας. Γενικά, εκτός Ελλάδας, υπάρχει μια πολύ πλούσια κληρονομιά του μαχητικού εξτρεμιστικού οικοναρχισμού, ας πούμε. Υπάρχει, πρώτα απ’ όλα, η κληρονομιά του ALF (Animal Liberation Front) και του ELF (Earth Liberation Front). Στις ΗΠΑ, φανταστείτε ότι το ALF και το ELF, ονομάζονται «Green Scare» ή «Green Terror» από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και θεωρούνται ο δεύτερος μεγαλύτερος απειλητικός εσωτερικός εχθρός, μετά την ισλαμική τρομοκρατία. Υπήρξαν πολλά χτυπήματα κατά των εταιρειών που εκμεταλλεύονται τη φύση και τα ζώα, και το πιο ευχάριστο πράγμα που είδαμε τελευταία είναι η σύνδεση μεταξύ ενός πυρήνα του ELF και της FAI, ειδικά σε χώρες όπως η Ρωσία. Το μαχητικό οικο-αναρχικό ρεύμα είναι πολύ ενεργό εκεί, και αυτό οδηγεί σε αντίστοιχες επιθέσεις στη συνέχεια. Πιστεύουμε ότι αυτό είναι ένα ιδανικό στοίχημα και για την Ελλάδα.

Μετάφρασή μας του κειμένου που βρίσκεται στο https://theanarchistlibrary.org/library/ccf-on-the-question-of-technology